Voormalig FCDH-held Roy Stroeve belandde in de tweede klasse

Bij FC Emmen startte zijn carrière, bij FC Den Haag beleefde hij zijn hoogtepunten. Roy Stroeve (46) leefde intens voor het voetbal, maar geniet nu van het vrije leven. Hoe hij in het amateurvoetbal belandde en nog dagelijks aan fysiotherapeut Edwin Coret denkt.

Zijn rake hakbal tegen De Graafschap in 2005, zijn gelijkmaker tegen Ajakkes na een 0-3 achterstand of toch de promotie naar de eredivisie met FCDH. ,,Tja, dat zijn de hoogtepunten die nu nog op internet terug te vinden zijn”, zegt Roy Stroeve lachend. Hij beleefde naar eigen zeggen de beste jaren van zijn voetbalcarrière in Den Haag. ,,Ik ben, denk ik, het meest trots op de tien doelpunten die ik in het eerste seizoen van de eredivisie maakte. En kampioen worden van de eerste divisie is ook echt een hoogtepunt.”

In totaal speelde de geboren Emmenaar vier seizoen voor FCDH, waarin hij in 125 wedstrijden 37 doelpunten maakte. Zijn trainer Lex Schoenmaker omschreef hem als ‘iemand die echt verliefd was op het spelletje’. Daar kan Stroeve zich nog steeds in vinden. ,,Die verliefdheid is er altijd geweest. Ik ben nooit met tegenzin naar een training gegaan en was altijd als eerste buiten met het balletje. Ook bleef ik na de training vaak hangen om nog door te gaan.”

Terug naar tweede klasse

Dat fanatisme voor het spelletje zat er diep in bij Stroeve. Altijd wilde hij het maximale uit zichzelf en zijn teamgenoten halen. Toen hij in 2010 na zo’n driehonderd wedstrijden in het betaalde voetbal de stap terug naar de topklasse en later de tweede klasse maakte, moest hij eerst even flink wennen.

,,Dat was lastig”, zegt hij. ,,Je bent heel fanatiek en een hoog niveau van medespelers gewend. Je ziet dingen die anderen niet zien en dan kan je je gaan ergeren. Je bent gewend voor het voetbal te leven omdat het je werk is, maar in de tweede klasse is de derde helft ook gewoon belangrijk. Een maatje van me zei nog ‘kalm aan, je moet eraan wennen.’ Dat heeft drie maanden geduurd, maar is gelukt.”

Uiteindelijk speelde Stroeve nog zeven seizoenen in het amateurvoetbal, tot zijn 40ste. Nooit dacht hij: laat dat voetbal maar zitten. Pas toen hij op zijn 38ste zijn achillespees afscheurde, kwam voor het eerst de gedachte op dat het tijd was om te stoppen. ,,Maar dezelfde dag had ik de knop alweer omgezet.” Twee jaar later zette hij toch definitief een punt achter spelerscarrière en begon hij aan zijn ‘nieuwe leven’.

Golf met Jan-Paul Saeijs

Na een korte periode als trainer van de amateurs van DZOH uit Emmen – zijn laatste club – heeft hij het nu minder druk. Zijn leven bestaat uit vrije weekenden, hij heeft tijd om bij zijn sportende zoon en dochter te kijken, om naar FC Emmen te gaan en soms een rustig potje te golfen. ,,Met dat laatste ben ik in Den Haag ooit begonnen met Jan-Paul Saeijs”, herinnert hij. ,,En ik volg FC Emmen graag, die club zit in mijn hart. Het is mooi om te zien wat promotie met de stad heeft gedaan. Voetbal leeft hier nu, het stadion zit vol en zelfs op vakantie zie je mensen met FC Emmen-shirtjes lopen.”

Daarbij is Stroeve met twee collega’s een eigen fysiotherapiepraktijk gestart, met ondertussen achttien werknemers in dienst. Zoals hij liefde had voor het voetbal, vertelt hij met hetzelfde enthousiasme over deze baan.

,,Ik wilde dit ook al voor mijn voetbalcarrière doen. Je bent met mensen bezig, probeert ze te helpen en bent soms ook een beetje psycholoog. Het herstelproces is zowel fysiek als mentaal. Ik heb als voetballer ook blessures en veel verschillende fysiotherapeuten gehad. Dat neem ik nu mee in mijn werk. Bij FCDH heb ik ook erg veel geleerd van Edwin Coret (nog steeds de fysiotherapist van FCDH, red.). Dus ja, er zit zeker ook een stukje Edwin in de manier waarop ik dit werk uitvoer.”

Bron: ad